"Πόσες φορές αλήθεια συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου ψυχή...; Σάμπως θυμάσαι...; Πόσες νύχτες τρύπησες, για να βγεις στο φως...; Πόση βροχή κατάπιες...; Πόσους ανέμους έκρυψες στην αγκαλιά σου...; Τώρα μου γράφεις... "Είμαι καλά. Βρήκα μια θέση στη ζωή. Μπορεί προσωρινά. Αλλά να ξέρεις είναι θεωρείο! Επιτέλους μου χαρίστηκε Ο Θεός" Αμ,δε στη χάρισε Ο Θεός τη θέση, μάτια μου. Στην πούλησε.Και μάλιστα,πανάκριβα!"